Jos Droës, psychiater, innovator en pleitbezorger voor de rehabilitatie van mensen met een psychische beperking, is niet meer.
Jos Dröes ontving in 2006 samen met Wilma Boevink de Douglasa Bennett Award voor zijn verdiensten als inspirator, praktische vormgever en theoretisch denker op het gebied van de psychiatrische rehabilitatie in Nederland. Hij was geïnteresseerd in moderne Nederlandse poëzie en publiceerde zelf gedichten o.a. in het Tijdschrift voor Rehabilitatie/Tijdschrift Participatie en herstel, waar hij tot in 2017 prominent redactielid van is geweest.
Lees verder op zijn auteurspagina
Een toepasselijk gedicht uit 2009:
___________________________________
Bovengekomen aan de hemelpoort
Kwam hij weer bij.
Sterven is een narcose:
Je doodsstrijd weet je achteraf niet meer
En je weet ook niet waar je wakker wordt.
Bijkomend uit de dood op eigen wijze
Brulde hij opgewonden dat 't gewicht
De eeuwen aan zijn dode benen trok
En dat zijn zonden brandden op zijn handen.
Hij worstelde om hiervan los te komen,
Gaf wie hem trachtten bij te staan een klap.
Dus Petrus hield zijn beide handen vast En God -
te hulp geroepen in de nood -
Zat op zijn benen, zeggende:
"Wees nu Maar rustig dan komt alles goed".
Terwijl dat niet, zoals u weet, de waarheid is.
20 december 2009